Dardan Emekli Nuri

 Işıklar birer birer sönmeye başlamıştı. Karanlık kentin üzerine  çökmüştü. Sadece Nuri amcanın mum ışığı kalmıştı  göze çarpan. Umutsuzca yanıp gün ışığını bekleyen. Nuri amca  zamlardan sonra mum ışığında kuruyordu ahirette sırat köprüsünden geçme hayallerini. 

Gelen faturaları dolabın üstüne yapıştırmıştı Nuri amca. Daha geçen ayın elektrik faturasını bile ödeyememişken ikincisi gelmiş ve canını epey sıkmıştı. Usulca cam kenarındaki koltuğuna oturdu ve eski günleri hatırlamaya başladı. Her şey ne kadar da güzeldi diye geçirdi içinden. Tabakasını çıkardı zamlı sigarasından yaktı pencereye doğru bakarak düşüncelere daldı. 

 Gözleri dolmuştu geçmişi düşünürken. Gözlerinden süzülen yaş titrek mum ateşine doğru dökülüyordu. Penceresinin önüne yuva yapan kumrular bile üzülmüştü onun bu haline. Ayağa kalktı pencereyi açtı bir avuç bulgur bıraktı kumrulara. Tüm zamlara inat koca yürekli ihtiyar vicdanı elden bırakmadı. Nasırlı avuçlarının arasından dökülen bulguları serpiştirdi kumrulara.

İçerden gelen sese kulak kesildi. İhtiyar naciye teyze evde bulgur bırakmadın be adam daha ne kadar besleyeceksin şu hayvanları diyordu. O ise aldırış etmeden kumruları izlemeye devam etti. Ocaktaki su kaynamaya başlamıştı. Çay demlemek için dolaba uzandı ama çay da bitmişti. Sigarasından son dumanı alıp sitem ederek küllüğe bıraktı izmariti. 

Demliği yerine bırakıp ocağın altını kapadı. Onu merakla izleyen kuşlara döndü "yakında bulgurda kalmıcak ya zengin pencere bulun yada meclise yuva yapın" dedi. Kuşlara değildi sitemi kurulmuş olan bozuk düzene idi aslında. Kuşlar onu izleyerek bulguları mideye indirmeye devam ediyordu.  Sabah aldığı gazeteyi eline aldı zam haberleri yüzüne çarptı. Söylenerek mumu üfledi ağır adımlarla yatak odasına döndü.   Karanlık geceye sarıldı üzerini umutsuzluk yorganı ile örttü kapadı yorgun gözlerini.Zamların olmadığı bi rüya görmek için kapadı gözlerini.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Protein Zehirlenmesi

Bazen boşluğa bakıp garip bir hayatım olduğunu, sansürlenmesi gereken bir geçmişe sahip olduğumu düşünüyorum. Beni bu düşüncelere iten en önemli faktör ise rahmetli nenemdir. Kadın, hayatımın absürt şekilde ilerlemesi için elinden geleni ardına koymadı. Ha, bu durumdan şikâyetçi değilim. Mizahı hayatımıza ilmek ilmek işleyip her durumda neşemize sahip çıkmayı öğretti. Neyse, şimdi sözü daha fazla uzatmadan rahmetli ile olan bir anımı anlatmak istiyorum. Ya da uzatırım, sonuçta blog benim! Hatta "jajajhajsjdj ihihihihi ehehehe" bile yazarım. Sene 2000 bilmem kaç, yokluğun dibinde elli kuruşluk çekirdek için birbirimizi yediğimiz yıllardayız. Sıcak bazlama kokusuna hasret, akıp giden ömrümüze aldırış etmeden akşamları toplanıp nenemin bize sıktığı hikâyeleri dinleyerek yaşıyorduk. Her şey çok güzeldi, maddi yokluk zirve yapmış olsa bile manevi zenginliğimiz bize yetiyordu. Tabii, o kara gün gelip çatana kadar... Devlet, neneme 65 yaş aylığı bağlamıştı. İlk başlarda kimse bu maa...
Devamı

Alın Yazısı ve Nem Teorisi

 Hayatım boyunca nemli bölgelerde yaşamaktan kaçındım. Rahmetli nenemin söylediğine göre, yüksek dozda nem alın yazımın silinmesine yol açabilirmiş. Alın yazımı güvence altına almak için sürekli çorak topraklara göç ediyorum. Bazen bu göç yolculukları beni çok yoruyordu. Özellikle kaliteli bi zurna dürüm bulmak en büyük sorun buydu galiba. Yöre Yöre gezip dolaşırken çeşit çeşit dönerci ustalar tanıdım. Tam ustaya ve dönere alışıyorum nem başlıyor tekrar göç etmek zorunda kalıyorum. Artık arsız bir göçmen kuş olmuştum yöre yöre gezip , hunharca nemden kaçıyordum. Yapmak zorundaydım alnımın ortasında boşluklar görmek istemiyordum kaçmak zorundaydım. Yoruldum çok yoruldum ama neneme inanmaktan asla vazgeçmedim...  İnsanlar genellikle kadere inanır; ben de inanırım sonuçta bende insanım. Ama benimki öyle basit bir yazgı değil. Alın yazım biricik, korunması gereken bir hazine. Ne kadar ilginç ki, bu yazının en büyük düşmanı nem! Evet, yanlış duymadınız. Nem, benim yaşam boyu savaş ...
Devamı

Gustalvo'ya Mektup

  1984 yılının Eylül ayı çok sert ve zorlu geçmişti. Hükümet sürekli "zamping zamping" çağrıları yapıyordu. Belimiz bükülmüş, böbreklerimiz teke düşmüştü. Ülkedeki tüm insanlar tek böbrekliydi. İnsanlar goji berry almak için gözlerini kırpmadan böbreklerini yok pahasına satıyordu. Hükümet, goji berry bağımlılığının önüne geçemiyordu. 1984 yılı bitmiyordu; uzadıkça uzuyordu. Otuz senedir 1984'ü yaşıyorduk ama bitmiyordu. Artık dayanamıyorum aziz dostum Gustalvo, sanırım ben de böbreğimi satacağım. Arsız nefsimi artık dizginleyemiyorum, yardım et bana, yardım et Gustalvo, goji berry tutkusu beni esir alıyor... "Ya ne goji berry'si Rahmi abi, Çeçenler sağ çaprazdan saldırıyor, balkon düşecek! Tüf tüfleri hazırla, Çeçenler geliyor! Şekip abi, Rahmi abiye iki tokat at, kendine gelsin. Abi, tüküreceğim yapacağınız işe! Ne biçim insanlar oldunuz abi siz mahalle yanıyor siz hâlâ goji berry! Mahalleyi Çeçenler basmış, adam hâlâ goji berry edebiyatı yapıyor. Hayır abi, sav...
Devamı