Avokadonun Elli Tonu

 Kahvaltı da yaşadığı şok dışarıdaki ayazdan daha keskindi.Ardında bıraktığı topuk sesleri martı kahkahalarına karışıp göğe yükseliyordu. Koca bir caddeyi kaplamıştı topuk sesleri.İçindeki karamsarlık vakfı kebirsiz kalmanın etkisiyle iyice artmıştı.  Sigarası da bitmişti kibriti de...Tutunacak, direnecek tek bir dalı bile kalmamıştı. Etrafından gelip geçen insanlara "dokumacı kızlar" şarkısını seslendirmek istiyordu ama, ruh hali izin vermiyordu. Oysa ki güzel bir kahvaltı onu kendine getirecekti ama Zonguldak kömürü ile yazılan yazgısı yine onun karşısına çıkmıştı.Beton duvar gibi toslamıştı yazgısına.  Umutları, ince belli bardağın içindeki bal küpü şeker gibi eriyip gidiyordu. Omuzları düşmüş, gözleri dolmuştu.Midesi guruldamaktan vazgeçmiş ona "bu bana kaderimin bir oyunu mu" parçasını seslendiriyordu.Fotosentez yapan ağaçları bitkileri bile kıskanıyordu artık.En azından onların karnı tok diye düşünüyordu.  Herşeyden vazgeçtiği sırada,burnunun direğine bir kırl...

Yükselen alevleri gerisinde bırakmış, midesindeki reflü ile kaldırım taşlarının çizgilerine basmayacak şekilde yürüyordu. Rüzgar iyice kuvvetlenmiş hava daha bi soğumuştu. Elleri dondurucuya atılmış kuzu kelle kadar soğuktu.   Birşeyler yapması gerekti ruhu bile titriyordu . Ellerini kazağın içerisine midesine doğru sokmaya başladı. Reflü ve gastritden kavrulan midesinin ateşi ile ellerini ısıtmak istiyordu. Oldukça işe yaramıştı midesi buharlı tren kazanı kadar sıcaktı . Ne kibriti kalmıştı ne de tek dumanlık bir sigarası. Hayat yine onu yalnız başına bırakmış, kaldırım çizgilerine hapsetmişti.  Epeyi bir zaman geçmişti sanki aylardır yürüyormuş hissine kapılmıştı. Karnıda bi hayli aç ve gurultuluydu. Kahvaltı yapmanın zamanı gelmişti ve bildiği en iyi kahvaltıcıya doğru sabırsız ve çekingen bi tavırla koşmaya başlamıştı. O kadar hızlı koşuyordu ki onu görenler direklere, ağaçlara yada park etmiş arabalara tutunuyordu. Tozu dumanı katarak koşuyordu. Rüzgarın esme hızı on...