Avokadonun Elli Tonu

 Sabahın köründe alarm yine anası ölmüş yavru kedi gibi miyavlamaya başladı. Klâsik homurdana homurdana uyandım. Hazırlanıp bu dünyaya geliş vazifem olan birilerini zengin etme görevini icra etmek için evden çıktım. Karşı komşumuzun oğlunu yine burnuna parmağını sokup beynine doğru bi kutsal yol açarken gördüm. " Kolay gelsin yol çalışması bitmemiş." diyerek takıldım. Az ilerideki otobüs durağına geldiğimde komşumuz Zeynep teyzeyi gördüm. Kadının yüzü hep asıktı. Çocukken Zeynep teyze bugün kesin gülecek diye iddiaya girerdik. Az paramı yemedi vicdansız, bir gülmedi. Bunları düşünürken kendimi kuzenimle nenemlerin çatı katında buldum. O yaz halamla eniştem tartışmış, ayrılma arefesine girmişlerdi. Gerçi onlar zaten hep tartışırdı. Belediye suya kloru çok atsa yine kapışırlardı. Ama biz kuzenimle çok iyi anlaşırdık. Zaten zamanımızın çoğu çatı katında geçerdi. Nenem oraya patates, soğan stoğu yapardı. Biz de onları yoldan gelip geçenlerin kafasına sallardık. Sokak hiroşima bi...

 Eve Uhud Tepesini terk eden okçuların pişmanlığı ile yürürken bakkal Rüstem’e denk geldim. İşte şimdi yandık çünkü kısır bi sohbet beni bekliyordu. Bakkal Rüstem ne zaman birini görse oturur siyaset konuşurdu; cumhurbaşkanı sınıf arkadaşım,  milli eğitim bakanı halı sahada malzemecim, sağlık bakanı iğne yapmayı benden öğrendi falan filan…  Yalanın bile utanacağı şeyler söylerdi. En acısı da ne biliyor musunuz? Ben çocukken bunlara inanırdım. Bakkal Rüstem’e fazla kapılmamak için "Rüstem abi ocakta çamaşırım, doğumhanede randevum var " demek zorunda kaldım. Maalesef artık ben de utanılacak derecede yalan söylemeye başlamıştım.  Eve geldim, odama girdim. Yüzüme bi umutsuzluk rüzgarı savruldu, Derince soluklandım. Kendime geldim, doğal ortamıma döndüm diyerek yatağa bıraktım kendimi.  Tavandaki sıva izlerini incelerken bir anda kendimi sekiz yaşında buldum. Turuncu gömleğim, kırmızı pantolonum, ateşli şapkam… Uf bee dedim. O sırada bizim evde de bir kargaşa, bir h...