Ölüme Beş Kala
--- Her gece aynı şey. Beynimin arka odasında ölüm geziniyor. Ayak seslerini duyar gibi oluyorum, ama gelmiyor. Belki de ben ona fazla anlam yüklüyorum. Kim bilir... Ölüm mü benimle dalga geçiyor, ben mi kendimle? Nasıl öleceğimi düşünüp duruyorum. Yaşayamadığım hayallerimle ölümümü süslemenin bir yolu var mıdır acaba? Büyük ihtimalle evimin mutfağında ölüp kalacağım. Günler sonra bulacaklar cesedimi. Kokum bütün apartmana yayıldığında akıllarına geleceğim. Nefes alırken kimsenin çalmadığı kapımın önü insan seli olacak. Çilingirle zorlayacaklar ahşap kapıyı cesedime erişmek için. Daireme giren insanlar burunlarını kapatacak. Bedenimin yaydığı kokudan iğrenecekler. Kokunun merkezine, mutfağa geldiklerinde bardakta buz gibi olmuş bir çay karşılayacak onları. Kas katı kesilmiş bedenime bakacaklar. Morarmış yüzüme göz atıp kafalarını çevirecekler. Tıpkı yaşarken yaptıkları gibi... Yine bana bakıp başlarını çevirecekler. Büyük ihtimalle en sevdiğim kitabım olacak ellerimde. Acaba hangi...